بزرگداشت سالمندان

خلاصه :

#به‌وقت‌۱۰‌مهر   *پویش من و پدربزرگ_مادربزرگم*  پویش ما آغاز شد از دل‌هایی سرشار از احترام و محبت. به خانه پدربزرگ و مادربزرگ‌هایمان رفتیم، جایی که عطر خاطرات گذشته در هر گوشه آن پیچیده بود. دست‌های پیر و مهربانشان را بوسیدیم، همان دستانی که روزگاری ما را در آغوش گرفته بودند و به ما عشق و زندگی آموخته بودند.  باهم بازی کردیم، بازی‌هایی ساده و صمیمی که در آن‌ها لبخندهایمان بیشتر از کلمات بود. قصه‌های آنها را با دقت شنیدیم، همان قصه‌هایی که در هر واژه‌اش تاریخ و زندگی جاری بود. وقتی نیاز داشتند، با شوق و اشتیاق برایشان کارها را انجام دادیم، چون می‌دانستیم هر دست که به کمک آنها دراز کنیم، در واقع به قلب خودمان محبت می‌بخشیم.  در کنارشان احساس آرامش و امنیت می‌کردیم، و در دل‌هایشان، مشورت‌های ناب و گرانبهایی می‌یافتیم. وقتی سوالی داشتیم، با نگاهی پر از حکمت و تجربیات زندگی، پاسخ می‌دادند و ما با گوش‌هایی مشتاق، هر کلمه را در ذهن‌مان حک می‌کردیم.  این پویش نه تنها پیوندی میان نسل‌ها بود، بلکه درسی بود در باره عشق، احترام و اهمیت خانواده. ما در این راه، هم در پی لحظاتی ناب با پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایمان بودیم و هم در جستجوی دنیایی پر از معنای واقعی محبت و انسانیت. 💞